Μοιάζουν οι «δεήσεις» του με αλλοπαρμένες κοπελιές
που κυνηγούν τον χρόνο,
ζητώντας έρωτες
και φλογερές επιστολές
από Ιππότες
των άσπιλων και αμόλυντων περιοχών της νεότητας.

Τι τα θες;

Όταν ανοίγει τα χείλη του ο Αηδονίδης

έρχονται στην επιφάνεια οι ψυχές που λεηλατήθηκαν,

έρχονται οι φωνές της χορωδίας του απείρου,

έρχονται λέξεις της ταξιαρχίας του Ουρανού

έρχονται λουσμένες στο φως,
μ` ανακατεμένα τα μαλλιά τους παθιασμένες συλλαβές
που δόθηκαν στο χάος
και νοήματα που χάθηκαν
στις λεωφόρους της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ενώ,

ενώ, στο στόμα του Κυρ-Χρόνη
οι λέξεις κάνουν γιορτές,
σαν μόλις να τέλειωσαν την νηστεία της σαρακοστής
και είναι η ώρα της μετάληψης του,
Υπερούσιου Ύμνου.

28 Μαρτίου 2016
Ι. Α. Ναζλίδης